آئین مستان

پسر عمو جانم، تنهایم

 نیابه كوفه ای آقایم

هزار باری كه مردم و زنده شدم

فقط من از روی تو شرمنده شدم

به خونه ی یه زن پناهنده شدم

ثارالله،ثارالله

خدارو شكر سفیرتم ای نور عین

برات زبون گرفته ام با شور و شین

و الله ما لی امیر غیر الحسین

پسر عمو،پسرعمو،كوفه نیا

نصیب من خسته،حالی شد

بدون كه دور من،خالی شد

سرم رو دارالاماره میزنند

با پا به جسم پاره پاره میزنند

تنم رو به میخ قناره میزنند

ثارالله،ثارالله

خدارو شكر سفیرتم ای نور عین

برات زبون گرفته ام با شور و شین

و الله ما لی امیر غیر الحسین

پسر عمو،پسرعمو،كوفه نیا

تو دل از این غصه،آتیشه

آقا سرانجامت چی میشه؟

می ترسم از اینیكه بی سقا بشی

كنار نعش اكبرت تنها بشی

پریشون اسیری زنها بشی

ثارالله،ثارالله

خدارو شكر سفیرتم ای نور عین

برات زبون گرفته ام با شور و شین

و الله ما لی امیر غیر الحسین

*******

و الله ما لی امیر غیر الحسین: بخدا قسم نیست امیری برای من جزء حسین علیه السلام.

قناره: چوبی یا آهنی دراز دارای میخ های بلند که در دکان قصابی گوشت را به آن آویزان می کنند.

كوفه نیا كه مردمش وفا ندارن

نامرد و بی مُروتن حیا ندارن

خدا می دونه كه دروغه وعده هاشون

گلاتو له میكنن اینجا زیر پاشون

از پشت سر خنجر كشیدن پیشه شونه

نامردی كردن عادت همیشه شونه

از برق سیم و زر و سكه همه كورند

مردم شهر كوفه از خدا بدورند

مسلمت اینجا شده آوراه ی كوچه

حسین من رقیه رو نیاری كوفه

اگه با دخترت به سوی این دیاری

یادت باشه گوشواره هاشو در بیاری

غریب كشی تو شهرشون سابقه داره

خیلی برات حرف دارم از دارالاماره

اینجا با سر بریدن از تن خو گرفتن

با خون ریخته ناب حق وضو گرفتن

ممنونم از خدا نذاشت كه نا امیدشم

آرزوم بود كه واسه حسین شهید شم

حس میكنم تو كوفه كربلارو آقا

درد و غم و مصیبت و بلا رو آقا

نقشه كشیدن اینها واسه اصغر تو

براش بمیرم ارباً اربا اكبر تو

شمر روی سینه ات آقاجون تو میكشی آه

زینب اگه دق نكنه خوبه به والله

رقیه رو می برن اینها به اسارت

زینب میبینه به سرت میشه جسارت

عمریه که تو سینه غم دارم، رو شونه علم دارم

هوای حرم دارم، غرق شور و شین

مهر تو توی دلا می جوشه، داره دلامون توشه

زیارت شش گوشه، عشقمه حسین

مهتاب منی، غم دل بی تاب منی

به خدا تو ارباب منی، ای خون خدا

اسم تو هواییم می کنه

عرشی و خداییم می کنه

ایشالا دوباره مددِ

تو کرب و بلاییم می کنه

ارباب ارباب

تویی قتیل العبرات

 اسم توئه رمز حیات

تو روضه دیدنی حال من، اشکای زلال من

میشه پر و بال من، به هوای تو

ثارالله آقام اباعبدالله، جمال تو وجه الله

فی قلوب من والاه کربلای تو

محبوب دلم، از غم تو آشوب دلم

برای تو می کوبه دلم، ای خون خدا

بهشت امیدم یه نگات

جوونیمون ارباب به فدات

این و خودتم خوب می دونی

دلم اسیره پایین پات

ارباب ارباب

تویی قتیل العبرات

 اسم توئه رمز حیات

اروند و دوکوهه و کارون و جزیره مجنون و

طلائیه گلگون قبله دلاست

با شوقِ شلمچه و چزابه دلای ما بی تابه

این سرزمینا آخه کربلای ماست

دل گرمی ما همیشه حضور شهداست

چراغ ما نور شهداست با شور و نوا

تا جوهری مونده تو صدام

تا می جوشه خون توی رگام

خلاصه بدونید تا ابد

سینه چاک راه شهدام

بیا تا با شراب غم بسوزیم

بیا تا هست این عالم بسوزیم

بیا تا دم بگیریم و بمیریم

برای شاه صاحب دم بسوزیم

بر آن شاهی که موهای سپیدش

به روی نیزه شد پرچم بسوزیم

به یاد هاجری که رفت و آمد

ولی جاری نشد زمزم بسوزیم

ز داغ غارت پیراهنی سرخ

سیه جامع در این ماتم بسوزیم

به یاد ساربانی بی مروت

که برد انگشت با خاتم بسوزیم

به یاد اشرف اولاد آدم

ز پستیِ بنی آدم بسوزیم

به یاد غیرت مردم علمدار

بیا تا مثل یک محرم بسوزیم

خلاصه تا بخواهی ماجرا هست

بیا سوته دلا با هم بسوزیم

غصه ها پیش غم تو غصه نیست آقا

کربلای ما رو امشب بنویس آقا

همه عالم سر خوان کرم تو

خبرا همش آقا تو حرم تو

ما رو آقا توی کربلات راه بده

حرمت حرف نداره خدا شاهده

اربابم اربابم حسین

تو انيس ما شدی، ما انيس تو

ما گدای شديم كه بشيم كاسه ليس تو

بارون چشمهام براي توئه ميچكه

آقا جون هر كی ندونه تو ميدونی كه

روي اشكهايي كه داغ عشق رو داشت

خدا ميدونه كه قيمت نميشه گذاشت

اربابم اربابم حسين

روضه های تو همیشه هست یه پارچه نور

مادرت داره تو روضه شرف حضور

خوش به حال دو تا دستی که به سینه خورد

خوش به حال نوکری که توی روضه مُرد

بر دل نوکرات پادشاهی بکن

آخ گرفتار زیاده نگاهی بکن

اربابم اربابم حسین

حرم حسین، حرم خدا

منو میكُشه، عشق كربلا

مجنونم و كارم دلم باشد جنون

خواهی كه پیدایم كنی

یك دم بیا دارالجنون

این میكده با این نشان

ساقی حسین، ساغر همان

یك جرعه می نوشی اگر

پر می كشی تا آسمان

حسین حسین حسین

سینه بزن برا حسین

زهرا برات دعا كنه

روز قیامت تورو با

اسم خودت صدا كنه

حسین حسین حسین

درد منو نمی دونه

كسی تو این زمونه

حال خوشی ندارم و دلم گرفته بونه

اگه به كربلا نرم،خدا میشم دیوونه

دست به دعا شدم اگه،حاجتمو بگیرم

به كربلا میرم و یا تو روضه هاش میمیرم

حسین حسین حسین

اسم حسین كن فیكون

ذكر نبی و حیدره

شفای زخم پهلو و بازو و دست مادره

قیامتی به پا میشه ،هرجا كه یا حسین میگن

برات جنت و بهشت به دست نوكرا میدن

از آسمون گل میریزن پا قدم حسینی ها

حضرت زهرا میكشه دست رو دل سینه زنا

حسین حسین حسین

هرجا كه یا حسین میگم قفلهای بسته وا میشه

زینب و فاطمه میان همون جا كربلا میشه

حسین وای حسین وای

روز قیامت كه میاد شافعه ی عشر و جزا

یه دست به پهلو ویه دست راس شهید كربلا

محشر و بر هم میزنه مادر شاه بی كفن

ندا میاد فاطمه جان هرچی می خوای بخواه زمن

بهشت من منتظر امیر عالمینه

دار و ندار من همه

ارزونیه حسینه

یا حسین یا حسین یا حسین

بگو بیاد سینه زناش دوباره شور بگیرن

كجان اونایی كه میخوان حسینم و ببینن

بهشت من منتظر امیر عالمینه

دار و ندار من همه

ارزونیه حسینه

حسین تموم هستی و جون منو خون منه

هر كی براش سینه زده بیاد كه مهمون منه

حسین حسین حسین